Meloia

Udako hilabeteetan, uztailetik irailera, aire zabalean hazitako meloiak uzta biltzen direnean, fruitua erabat heldua egon dadin eta hain berezia den zapore eta usain gozoa garatu dezan zainduz. Halaber, neguan, azarotik urtarrilera, Tenal meloia dasta dezakegu. Denboraldiz kanpo Brasil, Costa Rica eta Hegoafrikatik inportatzen dira.

Merkatuan, meloi gogorrak eta markarik gabeak hautatzea komeni da, saretxo gris erregularra dutenak. Larrua oso berde daukatenak behar baino lehenago jaso dituzte. Helduta daudenean usain gozo eta delikatu oso bereizgarria izaten dute; lurrinik ez badute, egun batzuetan giro-tenperaturan heltzen utzi behar zaie.

Meloi bat helduta dagoen jakiteko, esku artean hartu behar da, tinko. Oinarria leunki sakatzean, mataren kontrako aldeak amore ematen badu, ongi helduta dagoela esan nahi du. Pasatuta dauden aleak itsaskor egon daitezke ukitzean. Erosi aurretik meloia pixka bat astintzea posible bada, eta txaplastada bat entzuten bada, esan nahi du helduegi dagoela eta hondatzen hasi dela.

Baztertu egin behar dira fruta bigunegiak, orbainak dituztela ematen dutenak edo larruazalean orban hezeak dituztenak. Pedunkuluak usteldura zantzuak baditu, hori ere seinale txarra da.

Meloi heldua ahalik eta azkarren kontsumitu behar da, oso azkar hondatzen baita. Ireki ondoren, hozkailuan gordetzea komeni da, film garden batekin estalita, oso usain gogorra botatzen baitu eta beste elikagai batzuen zaporea erraz xurgatzen baitu. Osorik badago, zerbitzatu baino ordubete edo bi ordu lehenago soilik sar daiteke hozkailuan, meloi hotza oso freskagarria baita.