Guayaba

Propiedades nutritivas

O seu compoñente maioritario é a auga. É de baixo valor calórico, polo seu escaso achegue de hidratos de carbono e menor aínda de proteínas e graxas. Destaca o seu contido en vitamina C, cuxa concentración é sete veces superior á da laranxa. Achega en menor medida outras vitaminas do grupo B (sobre todo niacina ou B3, necesaria para o aproveitamento dos principios inmediatos, hidratos de carbono, graxas e proteínas). Si a pulpa é alaranxada, é máis rica en provitamina A (carotenos). Respecto dos minerais, destaca o seu achegue de potasio.

A vitamina C intervén na formación de colágeno, ósos e dentes, glóbulos vermellos e favorece a absorción do ferro dos alimentos e a resistencia ás infeccións. Os froitos moi maduros perden vitamina C. A provitamina A ou beta-caroteno transfórmase en vitamina A no noso organismo conforme leste necesítao. Devandita vitamina é esencial para a visión, o bo estado da pel, o cabelo, as mucosas, os ósos e para o bo funcionamento do sistema inmunolóxico. Ambas as vitaminas cumpren ademais unha función antioxidante.

O potasio, pola súa banda,  é un mineral necesario para a transmisión e xeración do impulso nervioso e para a actividade muscular normal, que intervén no equilibrio de auga dentro e fóra da célula. O seu achegue de fibra é elevado polo que contén un suave efecto laxante e prevén ou reduce o risco de certas alteracións e enfermidades.

Propiedades para a saúde

A variedade de formas, cores e sabores da guayaba é un dos seus principais atractivos, aparte do intenso aroma que exhala cando alcanzou a madurez. Polas súas propiedades nutritivas e achegue de sustancias de acción antioxidante, aliadas da nosa saúde, o seu consumo é axeitado para os nenos, os mozos, os adultos, os deportistas, as mulleres embarazadas ou nais lactantes e as persoas maiores.

Polo seu achegue de vitamina C e provitamina A, recoméndase o seu consumo a toda a poboación, especialmente entre quen teñen un maior risco de sufrir carencias de devanditas vitaminas, como as persoas que non toleran os cítricos, o pemento ou outros vexetais, son fonte case exclusiva de vitamina C na nosa alimentación. Tamén para quen deben levar a cabo unha dieta baixa en graxa e, por tanto, cun contido escaso de vitamina A ou para persoas cuxas necesidades nutritivas están aumentadas. Algunhas destas situacións concrétanse en períodos de crecemento, embarazo e lactación materna. Así mesmo, o tabaco, o abuso do alcol, o emprego de medicamentos, a tensión e defensas diminuídas, a actividade física intensa, o cancro e as perdas dixestivas orixinadas por enfermidades inflamatorias crónicas diminúen o aproveitamento e producen mala absorción de nutrientes.

As vitaminas C e A, como antioxidantes, contribúen a reducir o risco de múltiples enfermidades, entre elas, as cardiovasculares, as dexenerativas e mesmo o cancro. A vitamina C aumenta a absorción do ferro dos alimentos, o que beneficia ás persoas que padecen anemia ferropénica. O seu contido de fibra soluble confírelle propiedades laxantes. Ademais, polo seu baixo contido en hidratos de carbono, riqueza en potasio e baixo achegue de sodio, resultan recomendables para quen sofren de diabetes, hipertensión arterial ou afeccións de vasos sanguíneos e corazón. Deberán facer un consumo controlado quen padezan de insuficiencia renal e requiran de dietas especiais controladas neste mineral. Con todo, quen toman diuréticos que eliminan potasio beneficiaranse do seu consumo, xa que na guayaba abunda devandito mineral.