Albaricoque

Propiedades nutritivas

Comparado con outras froitas, a súa achegue enerxético é bastante baixo, dada a súa elevada cantidade de auga e modesto achegue de hidratos de carbono. Destaca pola abundancia de fibra, que mellora o tránsito intestinal, e o seu contido en provitamina A (beta-caroteno), de acción antioxidante e Vitamina C ou acedo ascórbido en menor proporción, que tamén é un importante antioxidante, sobre todo para a prevención de cataratas, algúns tipos de cancro e outras enfermidades dexenerativas.  
O seu contido mineral non é menos importante, xa que é rico en elementos como o potasio e, en menor proporción, en magnesio e en calcio, este último de peor aproveitamento que o que procede dos lácteos ou outros alimentos que son boa fonte de devandito mineral. O beta-caroteno transfórmase en vitamina A no noso organismo conforme este necesítao. Devandita vitamina é esencial para a visión, o bo estado da pel, o cabelo, as mucosas, os ósos e para o bo funcionamento do sistema inmunolóxico, ademais de conter propiedades antioxidantes. 
O potasio é un mineral necesario para a transmisión e xeración do impulso nervioso e para a actividade muscular normal, ademais, intervén no equilibrio de auga dentro e fóra da célula. O magnesio relaciónase co funcionamento de intestino, nervios e músculos, forma parte de ósos e dentes, mellora a inmunidade e posúe un suave efecto laxante.
.

Propiedades para a saúde

A atractiva cor alaranxada dos albaricoques, xunto co agradable aroma que desprenden e o seu saboroso dulzor, converten a estas froitas nunha das predilectas da estación estival. Polos seus compoñentes nutritivos, débese fomentar o seu consumo en todas as idades: nenos, novos, adultos, deportistas, mulleres embarazadas ou nais lactantes e persoas maiores.

O contido de beta-caroteno ou provitamina A dos albaricoques, de acción antioxidante, confírelles a súa cor alaranxada característico e convértelles nunha froita de consumo recomendado para reducir o risco de enfermidades cardiovasculares, dexenerativas e do cancro. Así mesmo, diversas sustancias do albaricoque, ademais do beta-caroteno, utilízanse para tratar as afeccións da pel.

O contido en potasio do albaricoque convértelle nunha froita diurética, recomendada no tratamento dietético de diversas enfermidades cardiovasculares, como a hipertensión arterial ou outras asociadas a retención de líquidos. Tamén convén o seu consumo cando se empregan diuréticos que eliminan devandito mineral, e en caso de bulimia debido aos episodios de vómitos autoinducidos que orixinan grandes perdas. No entanto, o achegue deste mineral está restrinxido en caso de insuficiencia renal aguda ou crónica avanzada, polo que o consumo de albaricoques nestes casos farase de maneira comedida.

En relación co sangue, achega minerais directamente implicados coa formación e maduración dos glóbulos vermellos: ferro, cobre e cobalto. No entanto, o ferro que achega o albaricoque fresco ou desecado atópase na forma química non hemo, polo que o organismo o absorbe en pequena cantidade. Para aumentar a absorción deste mineral, é conveniente tomar a froita como sobremesa dunha comida variada, que inclúa outros nutrientes que aumenten a súa absorción, como as proteínas abundantes en carnes, peixes e ovos ou a vitamina C de certas hortalizas (pemento, tomate) e froitas (cítricos, kiwi, froitas tropicais...).

Doutra banda, os albaricoques frescos maduros son ricos en taninos, sustancias con propiedades adstrinxentes, antiinflamatorias e antioxidantes. Algunhas das accións dos taninos son secar e desinflamar a mucosa intestinal; a capa que tapiza o interior do conduto dixestivo, polo que o seu consumo é axeitado en caso de estómago delicado e dixestións pesadas.

Por último, convén lembrar que o ácido oxálico que conteñen os albaricoques pode formar sales con certos minerais como o calcio e formar oxalato cálcico, polo que o seu consumo se debe ter en conta se se padecen este tipo de cálculos renais, xa que se podería agravar a situación. Ademais, polo seu alto contido en cobre, as mulleres embarazadas non deberían consumir demasiados albaricoques.