Granada

Propiedades nutritivas

É unha froita de moi baixo valor calórico debido ao seu escaso contido de hidratos de carbono. O compoñente maioritario é a auga e no que se refire a outros nutrientes, tan só destaca o seu achegue mineral de potasio e o seu achegue de vitamina C. O potasio é necesario para a transmisión e xeración do impulso nervioso, e para a actividade muscular normal intervén no equilibrio de auga dentro e fóra da célula.

A vitamina C intervén na formación de colágeno, ósos e dentes, glóbulos vermellos, e favorece a absorción do ferro dos alimentos e a resistencia ás infeccións. Outros compoñentes destacables son o ácido cítrico (de acción desinfectante, alcaliniza os ouriños e potencia a acción da vitamina C), folatos (interveñen na produción de glóbulos vermellos e brancos, na síntese de material xenético e formación de anticorpos do sistema inmunolóxico), o ácido málico, os flavonoides (pigmentos de acción antioxidante) e os taninos. Estes últimos son sustancias con propiedades adstrinxentes e antiinflamatorias. Algunhas das accións dos taninos son secar e desinflamar a mucosa intestinal (capa que tapiza o interior do conduto dixestivo), polo que resultan eficaces no tratamento da diarrea. Os taninos recoñécense rapidamente pola sensación áspera que producen ao padal.

Propiedades para a saúde

Unha vez debullada, comer os grans pode ser unha tarefa divertida para os máis pequenos, consumida como froita fresca ou como ingrediente de ensaladas para variar ao máximo os hábitos dietéticos dos máis pequenos. Polo seu baixo contido en calorías e hidratos de carbono, o seu consumo é apto para quen seguen unha dieta de adelgazamento e para os diabéticos.

Os taninos que contén esta froita confírenlle a propiedade adstrinxente e antiinflamatoria nas mucosas do tracto dixestivo. A cortiza (malicorium) e os tabiques internos son as partes do froito que máis cantidade de taninos presentan. Por iso, o consumo de granada está indicado en caso de diarreas infecciosas, cólico intestinais, flatulencia (exceso de gases) e estómago delicado. A cortiza do froito e as láminas ou tabiques internos que separan cada gran conteñen alcaloides con propiedades vermífugas, polo que son moi eficaces para expulsar a tenia e as lombrigas intestinais.

As calidades antisépticas e antiinflamatorias que se lle atribúen a esta froita tamén se basean no seu contido en ácidos como o ácido cítrico e málico, responsables do seu agradable sabor acidulado. O ácido cítrico favorece a eliminación de ácido úrico e os seus sales a través dos ouriños, polo que o consumo de granada é moi adecuado en caso de hiperuricemia ou pinga e litiasis renal por sales de ácido úrico.

A granada tamén contén flavonoides, pigmentos vexetais responsables da cor arroxada dos seus grans, de acción antioxidante e antiséptica. Devanditos compoñentes teñen a capacidade de captar radicais libres nocivos para o organismo, polo que o consumo de granada contribúe a reducir o risco de enfermidades dexenerativas, cardiovasculares e de cancro.

Así mesmo, polo seu elevado contido en potasio e baixo en sodio, resultan moi recomendables para aquelas persoas que sofren hipertensión arterial ou afeccións de vasos sanguíneos e corazón. No entanto, deberán controlar o seu consumo quen padecen de insuficiencia renal que requiren de dietas especiais controladas neste mineral. Con todo, o seu consumo é conveniente entre  quen toman diuréticos que eliminan potasio.