Granada

A granada é orixinaria do sur de Asia, Persia e Afganistán. Era unha froita moi apreciada nas zonas desérticas por estar protexida da desecación grazas á súa pel grosa e coriácea, o que permitía transportala a grandes distancias sen que afectase á súa calidade.

Sábese que o granadeiro se cultivaba en tempos moi remotos porque se atoparon indicios do consumo desta froita en tumbas exipcias de 2.500 anos antes da era cristiá. Crese que os cartagineses introduciron o granadeiro na rexión mediterránea por mor das guerras Púnicas, de aí o seu nome proposto por Linneo: Punica granatum. Teofrasto describiu esta árbore ao redor do ano 300 a.C. e Plinio referiuse a el como un dos froiteiros máis valiosos.

En España, foron os árabes quen introduciron a granada, desde onde se exportou a América tras a conquista. 

Actualmente, o seu cultivo está estendido por diversos países de Europa, Asia e América, sendo destacable en países como Afganistán e Irán, con variedades especialmente perfumadas e saborosas, áchanse Israel, Brasil e California. España é un dos principais produtores do mundo e o maior exportador europeo. De feito, a superficie actual de granadeiro en España supera as 2.500 hectáreas, cunha produción próxima ás 20.000 toneladas. As variedades máis producidas en España, sobre todo en Andalucía e a zona levantina (Alacante e Murcia), son: Gran Elxe, que madura entre outubro e novembro, e Mollar de Játiva ou Mollar de Valencia, de recolección máis temperá, cuns prezos de venda xeralmente máis elevados, debido á escaseza de produto na época de recolección.