Albaricoque

O albaricoque foi denominado orixinariamente Prunus armeniaca porque os romanos o introduciron en Europa desde o afastado oriente vía Armenia co nome de “a praecox” (“apricot” é como se chama noutras linguas), xa que florecía cedo na primavera. 
É orixinario das zonas tépedas de Asia, Corea do Norte ou Manchuria, aínda que as primeiras referencias sobre o seu cultivo remóntanse ao ano 3000 a.C. en China. Nestes momentos prodúcese en países como Turquía, Suíza, Grecia, España, Francia, Estados Unidos, Sudáfrica e Nova Zelandia. España é un importante produtor, sendo a conca mediterránea onde se iniciou o seu cultivo.

Variedades máis destacables

As variedades máis destacables son:

Bulida: é unha variedade española de froitos grandes e cun asuco pouco profundo. A súa pel é amarela e a súa carne, doce, zumenta e perfumada. Colléitase a principios de xuño.

Canino: variedade española de froito, con forma case redonda e tamaño grande ou moi grande, de pel amarela ou alaranxada. Colléitase en xuño.

Nancy: é un froito de tamaño moi grande, un pouco inchado na base, case esférico e abolado no pico. A súa pel é de cor amarela ouro con vetas vermellas e a súa pel presenta pequenos abultamientos. A carne ten cor cobrizo, é perfumada e de sabor fino, doce e un pouco aceda. Colléitase en xullo e son froitas de moi boa calidade.

Paviot: son froitos de tamaño moi grande, de cor alaranxada e vermello intenso. A súa carne é amarela, fina e agradable. Colléitase nos meses de xullo e agosto e proporciona uns froitos de moi boa calidade.

Moniquí: é unha variedade de gran tamaño. O froito é oval e esmagado, con pel esbrancuxada e pulpa turgente, carnosa e de sabor extremadamente azucarado. É a variedade máis apreciada na zona centro de España. Madura a finais de xuño ou principios de xullo.

Currot: é a variedade comercial máis temperá que aparece no mercado. Son froitos de pequeno tamaño, pel delicada de cor branca-rosáceo, con pulpa esbrancuxada, pouco carnosa e sabor acidulo. Adóitanse premadurar antes da súa comercialización xa que recentemente cultivados carecen de valor gustativo.

Galta vermella: en castelán significa fazula vermella, posiblemente sexa a variedade máis comercializada e máis consumida en España. Posúe unha pel atractiva, metade arroxada e metade amarela ou laranxa, e a súa pulpa é alaranxada e de sabor doce.

Ginesta: unha das variedades máis precoces que aparece no mercado. Os froitos teñen forma esférica e a súa pel é esbrancuxada. A pulpa carnosa ten cor branca e sabor suave e delicado.

Mitger: variedade que se caracteriza polo tamaño dos seus froitos, ao redor de 50-55 mm. A súa pel é fina, suave e aveludada, e a súa carne branca, doce e zumenta. Aparecen no mercado español a finais do mes de maio.