Mango

O seu cultivo vén realizando desde tempos prehistóricos. Crese que é orixinario do noroeste da India e o norte de Burma, nas ladeiras do Himalaya, e posiblemente tamén de Sri Lanka. Hoxe día cultívase sobre todo na India, Indonesia, Florida, Hawai, México (o principal país exportador do mundo), Tailandia, Perú, Sudáfrica, Exipto, Israel, Brasil, Cuba, Filipinas e outros numerosos países. Tamén hai producións cada vez máis importantes no noso país, sobre todo en Málaga e Selecta, onde se dá nalgunhas zonas un microclima tropical apropiado para o seu cultivo. Tamén se cultivan nas Illas Canarias.

Variedades de mango

Existen aproximadamente 50 variedades de mango, que se clasifican por tamaño en pequenas, grandes e medianas, e por cor, en verdes, amarelas e vermellas.

Estas son as principais variedades de mango:

• Indios. O seu sabor a trementina é moi marcado e doce. A lonxitude das fibras e a cor da pel é moi variable, de vermella a moi vermella.
• Indochinos e Filipinos. Son moi doces, sen fibra nin sabor a trementina. A pel é verde amarelada. O Carabao é o máis importante en Filipinas e, baixo o sinónimo de Manila, é un dos máis destacables de México.
• Florida. A variedade Haden é de pel cor vermella e alta resistencia, moi importante para o seu transporte e cun contido de ácidos orgánicos alto. De similares características ao Haden son tamén as variedades: Tommy Atkins, Zill, Torbet, Kensington, Irwi, Haden Glenn, Lippens, Van Dyke, Sensation e Osteen, Keitt.

Actualmente investígase o desenvolvemento de novos tipos de mango como Nomi, Tango, Shelly, etc.

Outras variedades desenvolvidas a partir das máis importantes son:

• Mulgoba: froito de tamaño mediano, de forma ovalo - globosa, de 9-12 centímetros de lonxitude e 7-9 centímetros de anchura; cor amarela forte, ás veces vermello no ápice e xunto ao pedúnculo, con lunares superficiais de pequeno tamaño e cor amarela pálido. A casca é grosa, forte e tenaz. A carne, de cor amarela laranxa, é suave, sen fibras, de aroma e sabor agradables, pero un pouco picante. Sementes longas. Cultívase en Florida, e tamén en Israel e Illas Canarias.
• Amini: de pequeno tamaño e forma arriñonada; o seu peso está comprendido entre 170-200 gramos e as súas dimensións oscilan entre 7-9 centímetros de longo e 7-8 de ancho. De cor verde amarelado, escarlata na base e con lunares de cor amarela pálido; a casca é grosa e de superficie lisa. A pulpa é de excelente calidade, sen fibras, cor arroxada pálido e moi zumenta. Semente delgada ou oval. Tamén se cultiva nas Illas Canarias.
• Pairi: de tamaño regular, forma ovalada, de 200-300 gramos de peso; 7-9 centímetros de longo e 7-8 de ancho. Cor verde amarelado, escarlata na base e lunares pequenos de cor amarela abrancazado. Casca de grosor medio. Pulpa amarelo laranxa, compacta, zumenta, sen fibras, doce e de perfume pronunciado. Semente grosa. Orixinario de Florida, cultívase en Canarias, Israel e Hawai.
• Camboyana: tamaño regular, forma alargada, de 10-12 centímetros de longo e 6-7 de ancho. Cor verde amarelo con moi poucos lunares; casca branda e delgada. Pulpa de boa calidade, sen fibras, de cor amarela intenso, moi zumenta; sabor aromático, lixeiramente acedo. Cultívase e procede de Cambodia.
• Sansersha: de gran tamaño, entre 500-1.000 gramos e con forma de pera. Ten 17-22 centímetros de lonxitude e 9-11 de anchura. Cor amarela forte, algo arroxado, con numerosos lunares pequenos de cor amarela grisáceo. Conséguense resultados excelentes na elaboración de conservas e non tanto para o seu consumo como froita fresca; o seu pulpa é carnosa, zumenta, sen fibras e algo aceda. A semente é algo curva e delgada.