Dátil

As froitas secas como os orejones de albaricoque, de pexego, as ciruelas, as uvas pasas e os albaricoques desecados, formaban parte xa na Idade Media da cociña tradicional de numerosos países. Na Europa daquela época degustábanse tortas de tenreira con ciruelas e dátiles, o peixe encurtido acompañábase con pasas e albaricoques e os patos con froitas. As grandes empanadas contiñan unha mestura de boi, pito, ovos, dátiles, ciruelas e pasas, xenerosamente especiados e realzados con azafrán. En Turquía, Irán, Arabia Saudita, Iemen e os países do norte de África é un prato tradicional o cordeiro con ciruelas, albaricoques, améndoas, mel e especias, e o pito aínda se guisa con ciruelas, marmelos, dátiles ou pasas.

O dátil non é unha froita desecada, a pesar de que pola súa consistencia e o seu aspecto poida  parecelo, pero comparte similitude nutritiva coas froitas desecadas. É o froito da palmeira datilera, duns 4-8 centímetros de lonxitude e cor amarela dourado cando está maduro. A súa carne, branda e de sabor doce, contén un óso alargado no seu interior. Este froito non se somete a un proceso de desecación, senón que se seca ao sol no mesmo árbore e despois colléitase.

A palmeira datilera é un dos froiteiros máis antigos cultivados nas rexións áridas da península Arábica, norte de África e Oriente Medio.

Os dátiles son oriúndos de Oriente Medio e do norte de Africa. Hoxe en día Exipto é o principal produtor do dátil, seguido de Irán, Alxeria, Arabia Saudita, Iraq, Paquistán, Sudán, Omán, Estados Unidos e Tunes.

Variedades de dátil

Dada a súa gran variedade clasifícanse en dátiles brandos, semisecos e secos. 

Entre os máis comercializados atópase o dátil tunisiano Deglet Noor, "dátil da luz", de pel lisa e brillante, considerado o mellor de todos, e o dátil Medjool, de pel engurrada e textura parecida á dun caramelo toffee. 

Os dátiles secos comercialízanse en diferentes presentacións; concentrados, brandos, duros, negros, vermellos e negros e os amarelos dourados, que proceden tanto de Oriente Medio como de California, aínda que os de Elxe (Alacante) son dunha excelente calidade. Tempo atrás se envasaban en acios, tal e como eran colleitados, pero na actualidade se intercalan entre láminas de plástico, aínda que a primeira capa aínda mantén a súa presentación orixinal.