Orejones de pexego

As froitas secas como os orejones de albaricoque, de pexego, as ciruelas, as uvas pasas e os albaricoques desecados, formaban parte, xa na Idade Media, da cociña tradicional de numerosos países. Na Europa daquela época degustábanse tortas de tenreira con ciruelas e dátiles, o peixe encurtido acompañábase con pasas e albaricoques e os patos con froitas. As grandes empanadas contiñan unha mestura de boi, pito, ovos, dátiles, ciruelas e pasas, xenerosamente especiados e realzados con azafrán. En Turquía, Irán, Arabia Saudita, Iemen e os países do norte de África segue sendo tradicional o cordeiro con ciruelas, albaricoques, améndoas, mel e especias, e o pito aínda se guisa con ciruelas, marmelos, dátiles ou pasas.

O pexego seco tamén se coñece como orejón. Para a súa obtención, os pexegos frescos, do mesmo xeito que os albaricoques, mergúllanse alternativamente en auga fría e quente co fin de facilitar a separación da pel. Despois pártense pola metade e se deshuesan, ou ben se cortan en espiral até obter as características labras. Posteriormente se desecan. Turquía e California son os maiores produtores de pexegos secos.