Mazá

Á hora de elixir as mazás, débense refugar aquelas con golpes, pudrición, engurras, puntos brandos, máculas ou manchas, aínda que as que teñen algunhas máculas máis ou menos escuras ou parezan moteadas poden estar perfectamente sas. Estas motas poden estar estendidas por toda a pel e son unha das características dalgunhas variedades, normalmente excelentes para o seu uso na cociña.

A madurez das mazás pódese comprobar agarrándoas polo centro e aplicándolles unha lixeira presión. Si a carne é firme ou a pel só se engurra lixeiramente, a mazá estará no seu mellor punto de sazón. A pulpa sempre debe ser firme, aromática e non debe resultar harinosa.

Na práctica, é frecuente pospor demasiado o momento da comercialización. Con iso, as sustancias de reserva contidas na froita vanse esgotando e nalgúns casos, denotan unha perda de sabor, razón pola cal o consumidor queda descontento e desconfía dos froitos de cámara.

Unha vez no fogar, si os froitos están sans consérvanse en perfecto estado durante días a temperatura ambiente. Existen variedades cuxa forza vital se esgota despois de 1 ó 2 semanas, mentres que outras resisten durante 6 meses ou máis.

Si deséxanse conservar até 5-6 semanas, é mellor introducilas nunha bolsa de plástico e asperxelas cada semana con auga.